Merhabalar,

Oğlum doğumdan itibaren çok uslu yemeklerini yiyen uykusunu uyuyan uysal bir bebekti. İlk çocuğumuz olduğundan ve bu konuda neredeyse hiçbir bilgimiz olmadığından şu an en az 10 madde yazabileceğim hiçbir otizm belirtisi bizim dikkatimizi çekmemişti. Konuşması dışında.

Bu şikayetle doktorla yollarımız kesişti. Kaç tanesine gittik hatırlamıyorum bile. Belki içlerinden biri “Hayır, herkes yanılıyor” derdi. Ama olmadı ve biz kendimize bu yola çoktan çıkmış bir şekilde bulduk.

2,5 yaşında kreşe, 3 yaşında Algı Özel Eğitim’e başladık. Algı’da devam ederken Algı ABA’dan 3 yıl kadar da yoğun eğitim aldık. Oğlum şu an 10 yaşında, 3. Sınıf kaynaştırma öğrencisi. Birinci sınıfta tüm sınıfla birlikte okumaya başlayan canım oğlum.

Çok sevgili hocalarımız sayesinde okuyor, yazıyor, matematik işlemlerini yapabiliyor. Okulda arkadaşları tarafından çok sevilen bir çocuk. İstek ve ihtiyaçlarını 2-3 kelimelik cümleler ile söylüyor. Çok şükür…

Şunu söyleyebilirim ki, özel eğitimde motivasyon, disiplin ve aile ile işbirliği içinde çalışmak çok önemlidir. Algı’da bugüne kadar bütün hocalarımız oğlum ile birlikte bize de çok şey öğrettiler. Ne çok şey bilmiyormuşuz meğer. Sayelerinde otoriter bir anne oldum :) Kararlılık çok önemliydi çünkü.

Öğretmenlerimiz ne diyorsa harfiyen uyguladık. Her şeyi eve taşıdık ve bol bol tekrar yaptık. Tüm becerileri mutlaka sosyal hayata taşımalısınız, dediler.” Vazgeçmek yok. 10. Denemede olmuyorsa 11. Denemede olacak” dediler. Onlar yolu gösterdi biz yürüdük. Sağ olsunlar emekleri ödenmez.

7 yıldır Algı’ya devam ediyoruz. Hiç mi tıkanıp ayrılmak istemedik? Çok nettir ki, hiç! Öğretmen değişimleri her seferinde içimizi rahatlattı. Sevgili Parin Hanım ile yaramız aynı yerden, hep iyiler ile karşılaştırdı bizi. İyi ki!

Yolumuz uzun ve zor. Ama yol arkadaşlarımız çok kıymetli ve değerli. Adını sayamadığım, yolumuzun kesiştiği tüm hocalarımıza selam olsun. Ve Algı ailemiz, tüm çalışanlar güler yüzünüz, samimiyetiniz, sıcacık bakışlarınız ile gerçek bir ailesiniz.