EDA YILDIRIM 17 YAŞ

 

   Hamile olduğumu öğrenince dünyanın en müthiş duygusu olan annelik bir anda  bende meslek oldu. Eda doğduktan 4 gün sonra sarılık olmuştu. Hastaneye gidip, gelmek soru değil onun yanında olmama izin verilmiyordu. Anne sütü yerine serum veriliyordu. Çocuğuma ışın tedavisi teşhisi konuldu. Annelik için bu kadar çok sevinirken bir anda çocuğumun hastanelerde olması  beni  çok üzdü. Bir hafta  3-4 kez hastaneye gittiğimi bilirim. Oksijen alamıyordu. Oksijen verdiler. Eda altı aylık olmuştu. Başını tutamıyordu. Bu yüzden hastaneye gittim. Doktorların bana ‘’çocuğunuz sarılık geçirdiği için beyninde hasar kalmış  bu yüzden hastanede bir ay tedavi görecek’’ dediğinde dünya başıma yıkılmıştı.  O bir ay bana cehennem gibi geldi.  Örneğin kendi kucağımda , ninni söyleyerek uyutacağıma, orda hastanede öylece uyudu.  Bir ay sonra hastaneden çıktı.  Aslında hayatımız hastanelerde geçti.  Sürekli olarak hastaneye gidip geldik. Artık ikinci evimiz hastane olmuştu.   Eda çocukluğunu  sokaklarda geçireceğine  hastanelerde geçirdi. Tabii buna çocukluk denilirse. Eda’ da annelik duygusunu tadamadım ama oğlumun dünyaya gelmesiyle ben annelik duygusunu tattım.

  Çocuğunuzdan utanmak yerine dışarı çıkartıp, sosyal hayata, toplumsal yaşama kazandırmaya çalışalım. Özel çocuklarımızı topluma kazandıralım. Onların eğitimlerini sağlayalım. Eğitim ortamlarında ve çevremizde çocuklarımızın arkadaşlıklar kurmasına yardımcı olalım. Ben Eda’yı uzun zamandır özel eğitime Algı’ya  gönderiyorum. Bunun da çok faydasını gördük. Çocuğum  okumayı  öğrendi. Çevresine farkındalığı arttı.  Bu da bizi aile olarak çok mutlu etti.  Ben bir anne olarak evladınızı  eve kilitlemeyin, ondan utanmayın onu aksine okullara, kurslara yollayın. Elinizdeki imkanları değerlendirin. Çocuğunuzla birlikte sinemaya, tiyatroya gidin. Çocuğunuza sorumluluklar verin,  kendisine güveni gelişsin. Biz kızımızı çok seviyoruz.

 

İyi ki varsın EDA

 

Annen SONGÜL YILDIRIM.