E.A. 5 Yaş

Oğlum şuan 6 yaşına yeni girdi. İlk doğduğu gün, dün gibi aklımda. İlk kelimelerini dört buçuk aylıkken söylemişti. Etrafımızdaki kişiler onun çok hızlı konuşacağını söylüyordu. Baba,dede,gaga bu üç kelimeyi sürekli kullanıyordu ama zamanla yeni kelimeler söylemediğini fark ettik. 2 buçuk yaşında bir kez anne demişti ve dünyalar benim olmuştu. Zaman ilerledikçe oğlumda gelişim olmayınca çevremizdekilerin dikkatini çekmeye başlamıştı. Ama biz kötü bişey hiç konduramıyorduk, bir türlü farklı geliştiğini kabullenemiyorduk.

Her şeyin zamanla düzeleceğine inanıyorduk ama hiçbir ilerleme olmuyordu. Bir gün eşimin iş yerinde farklı gelişen çocuklar için devlet destekli okullar olduğunu öğrendik. Araştırarak Algı ismini bulduk. Hiç bir şey bilmediğimizden, telefon numaralarını bularak ulaştık.

İnsan kaynaklarında  bizimle çok ilgilendiler, şişli etfal hastanesine yönlendirdiler. Orada “otizmle” tanıştık. Otizmin ne olduğu hakkında hiçbir fikrimiz yoktu. Bunun grip gibi hastalık olduğunu ve hemen geçeceğini sandık. Ama bu bambaşka bir şeydi, en büyük ilacımızın eğitim olduğunu anladık.  Biz eğitimlere 4 yaşında başladık. Erken başlamak çok önemliydi. Oğlum bir yıl içinde bir sürü kelime öğrendi.

Şuan iki kelimeli cümleler kuruyor. Algıya gelmeden önce kaldırımda yürüyemezdi bile oysa şimdi etrafındaki çocukların isimlerini söylemeye başladı,renkleri ayırt ediyor,duygularını ifade ediyor, selamlaşma repliklerini gerçekleştiriyor,zıt kavramları ayırt edebiliyor.  Burada 3 öğretmenle beraber çalışıyoruz. Öğretmenlerimizle birlikte çok güzel şeyler başardık. İnanıyorum ki çok daha güzel günleri de göreceğiz.

Tüm algı ailesine katkılarından dolayı çok teşekkür ederim.

Annesi