Anne duyarlılığı otizmli çocuklarda dil gelişimine yardımcı olabilir
Miami Üniversitesinden araştırmacıların yeni bir araştırması anne duyarlılığının otizm belirtileri gösteren çocuklar arasında dil gelişimini etkileyebildiğini gösteriyor. Her ne kadar ebeveynlik tarzının otizmin bir sebebi olduğu düşünülmese de bu rapor erken ebeveynliğin bu popülasyonda toparlanmayı nasıl ilerletebileceğini inceliyor.
Miami Üniversitesi (UM) Sanat ve Bilim Fakültesi Psikoloji Bölümü araştırmacıları ve bu çalışmayı içine alan otizm riski olan bebeklerle ilgili daha geniş bir araştırmanın ana araştırmacıları, ‘dil problemleri otizmli çocuklarda ele alınması gereken en önemli alanlar arasında, çünkü günlük yaşam ve iletişimde bariz bir bozulmayı temsil ediyorlar,’diyorlar.
Çalışmada annelik duyarlılığı, sıcaklığın, çocuğun ihtiyaçlarına karşılık verme özelliğinin, ortaya çıkmaya başlayan bağımsızlığına saygının, çocuğa olumlu bakışın birleşimi olarak tanımlandı. Annelik yapılanması ise bir annenin çocuğu ile duyarlı bir şekilde ilgilenmesi ve ona öğretmesi olarak. Araştırmacılar, örneğin çocuk renkli halkalarla oynuyorsa anne, ‘bu yeşil halka,’ diyebilir, böylece çocuğa çevresi hakkında bir şeyler öğretmiş olur, diyorlar.
Bu çalışmada annelik duyarlılığı (ve esasen duyarlı yapılandırma), otizm belirtileri göstermeye başlayan emekleme çağındaki bebekler arasında, otizm teşhisi konmamış çocuklardan daha çok, dil, gelişimin belirleyicisiydi. Bunun olası bir açıklaması otizmli çocukların diğer çocuklara doğal gelen belirli becerileri öğrenmede çevreye daha bağımlı olabildiği.
Araştırmacılar, ‘ebeveynlik otizm gibi gelişimsel problemleri olan çocuklar için daha önemli olabilir, çünkü tipik nörolojik gelişimleri olan çocuklarda kolayca gelişmeye meyilli belirli şeyler, örneğin sosyal iletişim, otizmli çocuklarda o kadar doğal olmayabilir, bu yüzden bu becerilerin öğretilmesi gerekir,’ diyorlar.
Çalışmada 33 çocuk laboratuvarda 18, 24, 30 ve 36 aylıkken değerlendirildi. Çocukların bazılarının otizm teşhisi konmuş kendilerinden büyük kardeşleri vardı ve otizm risklerinin yüksek olduğu kabul ediliyordu.
18 aylık değerlendirmede araştırmacılar, anneye çocukla evde yaptıkları gibi oynamalarının söylendiği, serbest oynama sırasında, anne ve çocuğun oyununun beş dakikasını videoya çektiler. Annelik duyarlılığının unsurları, duyarlı davranışın yokluğundan, aşırı derecede duyarlı davranışa kadar değişen yedi puanlı ölçekte değerlendirildi. Çocukların dili 2. ve 3. yaşlarda değerlendirildi. 3. yıl ziyaretinde çocuklar değerlendirilebilecek kadar büyüdüklerinde yüksek risk grubundan 12 çocuğa otizm spekturumu teşhisi kondu.
Çalışma Ulusal Sağlık Enstitüleri tarafından finanse edilmişti. Bulguları otizmli çocukların çevreye bağlarını arttırdıklarında çok daha başarılı olduklarını gösteren önceki tedavi araştırması ile paralel. Otizm belirtileri göstermeye başlayan genç çocuklar arasında dil gelişiminin duyarlı yapılandırılmasının faydalarının anlaşılması ebeveyn-çocuk etkileşimleri üzerinde odaklanan erken müdahale programlarına bilimsel destek sağlıyor. Araştırmacılar, ‘ebeveynliğin otizme sebep olmadığını biliyoruz. Buradaki mesaj ebeveynlerin çocuklarının otizmle savaşmasına yardımcı olmada fark yaratabileceği,’ diyorlar.
Kaynak: Kısa Haber
