Y. 7 Yaş

Oğlum Y. 2005 yılında dünyaya geldi. Çok sağlıklı bir bebekti. 11 aylıkken yürümeye başladı. Bir buçuk yaşındayken kelimelerle derdini anlatıyordu. Ama 2 yaşından sonra oğlumun göz teması zayıfladı. Agresif, huysuz olmaya başladı, bildiği kelimeleri söylemeyi bıraktı. Çok hareketli bir çocuk oldu. Etrafıma bundan bahsettiğimde abarttığımı anormal bir durumun olmadığını söylediler.

Üç yaşındayken bir çocuk doktoruna götürdüm. Doktor oğlumun sağlıklı bir bebek olduğunu, bazı çocukların geç konuştuğunu endişe etmemem gerektiğini söyledi. Zaman böyle akıp gitti. Oğlum büyüyor ama kendini ifade edemiyordu.  Üstelik tekrarlayan hareketleri vardı ve sanki bizden daha da kopuyordu. Kime korkularımdan bahsetsem sakin ve sabırlı olmamı söylüyorlardı.

Oğlum dört buçuk yaşına geldiğinde yine bir çocuk doktoru ile görüştüm. Bana hemen bir fakülte hastanesine götürmem gerektiğini söyledi, randevu alıp hemen gittik, Duymaktan korktuğum şeyi doktor pat diye söyledi. Otizm…

Hayatımda yaşadığım en büyük tramvaydı. Bir anne için bundan daha kötüsü olamazdı. Hıçkıra hıçkıra ağladım. Zorlukla söylediğim birkaç şey vardı; Şimdi ne olacak, bebeğime ne olacak, ben ne yapacağım. Doktor bir an önce eğitime başlamamız gerektiğini söyledi. Hemen eğitim merkezi araştırmaya başladık, birkaç yerle görüştük. O günlerde bir profesörün Nişantaşı’ndaki kliniğine gittik. Bize aynı şeyleri söyledi, eğitimin öneminden bahsetti, görüştüğüm özel eğitim merkezlerine güvenemediğimi, onlara çocuğumu emanet edemeyeceğimi söyledim, bu konuda yol göstermesini rica ettim. Bize Algı Özel Eğitim merkezini önerdi. Hemen iletişime geçtik. Oraya gittiğimizde güler yüzlü, bizi anlayabilen ve her konuda güvenebileceğimiz insanlarla karşılaştık. Hocalarımız idealist, sıcakkanlı ve her zaman yardımcı olmaya hazırdılar. Sadece oğlumun eğitimi hakkında değil, aynı zamanda bir anne olarak yaşadım bu sorunu nasıl atlatabileceğim, oğlumun gelişmesine nasıl katkıda bulunabileceğim konusunda da beni yönlendirdiler.

Üzülmeyi bir kenara bırakmaya çalışıp, oğlumun eğitimi ile ilgilendim. Öğretmenlerimizin tüm tavsiyelerine uydum. Eğitime başladıktan çok kısa bir süre sonra faydasını görmeye başladık.

Aradan iki buçuk yıl geçti. Oğlum yedi yaşında. Göz teması güçlendi, üç dört kelimeli cümleler kurabiliyor, arkadaşları ile şarkı söyleyip dans ediyor, yaşıtlarıyla oyunlar oynuyor, ona söylediğim her şeyi anlıyor. Doktorumuz çok yol kat ettiğimizi böyle devam etmemizi söyledi.

Şimdi daha mutluyum, daha umutluyum. Öğretmenlerimize ve tüm algı eğitim ailesine teşekkür ediyorum.

ANNESİ